Ons Launt, jun Launt

Heinrich Derksen drintjt Mate.

„Die Taube auf der Cabaña” von Heinrich Derksen

Diss Romaun em himmelblauen Omschlach ess nich soo flack, aus daut Cover aunnehme lat. Unja dissem Himmel, blooss von tjliene roddelje Woltje unjabroake, habe Menniste aundre Mensche en Veltja Onrajcht en Onjemack aunjedone. Dee mennischa Schriewa Heinrich Derksen jefft disse Unjadretjde eene Stemm opp 373 Siede em gaunz nieen Romaun em Tweeback-Verlag.

Heinrich Derksen, jebore aune 1953 en oppjewosse enne Kolonie Fernheim em Chaco, studiead too escht aum Lehraseminoa enn Paraguay, watjseld dan oba noh Dietschlaunt. Dan oabeid hee enn dree Lenda aus Lehra en fonk bieaun aun to schriewe. Heinrich Derksen lewt vondoag enn Windeck, Nordrhein-Westfalen, en unjarecht aun eene Jesaumtschool.

Trachte noh Jerajchtichtjeit
Etj selfst tjan ahm nich en meen oba to weete, waut dem Schriewa aus Mensch porrt: daut Trachte noh Jerajchtichtjeit, dee Wensch, daut sich uck dee weahloose Menniste met eahre nich emma fredleewende Vegohnenheit beschaftije.
Enn sienem Romaun kome uck dee Enlhets, dee Uaennwohna utem siedamerikanischen Uawoolt, too Wot, dee eene gaunz aundre Jeschicht vetahle aus daut Narrativ vonne Mennonitejemeendes enne Koloniee enn Paraguay daut bit nu too doone. Disse Enlhets lewde aul lang verre Aunsiedlinj derch mennische Ennwaundra enne Weela em onfrintlichen Chaco een selfstbestemmdet Lewe.
Dee mennische Aunsiedla nauhme dee Enlhets eahre Heimat. See meende, dee primitive Uaennwohna ut Dratj en Elent frie to moake en disse gottloose en entjelde Mensche den Gloowe brinje to motte. Met Veachtung tjitjde vele mennische Launt-Ejendeema opp dee haulfnoaktije Enlhets rauf, nande disse ful ooda jries, leete see oba opp eahre Foarms fe sich oabeide.

Veschiedne Stemme en Perspektive
Dee Romaun lat veschiedne Stemme en Perspektiven too Wot kome en stalt veschiedne Jeschichte eene biesied vonne aundre. Emma wada velooa etj biem Lese dee roode Schnooa, funk ahr oba noh eenije Tiet emma wada. Protagonist Jonas, een junga Men­­nist, dee sich friewellich toom Tjrichsdeenst em Tweeden Welttjrich maldt en doaderch dee pazifistische Gruntjdgedanke von siene Jemeend enn Froag stalt, nemmt den jratsten Rum enn. Enn korte Kapitel vetahlt hee siene Tjinjajoahre en Jugent en vonne Bejeajnunge met Menniste en unjadretjde Enlhets enn sienem Darp Friedensfeld.

Dialooge met Ahmet
Dan beschrifft hee Dialooge met Ahmet, eenem Tatoa, dem Jonas em Russlaunttjrich heptjeshoa aus Fient doot jeschote haud. Toop vestoppe see sich bit toom Enj Tjrich bie eene Fru Katja en heiwe lota toop noh Paraguay auf. Diss Ahmet, een jedeepta Muslim, woat trotz siene fredlije Aunsechte aus Opphetza en Kommunist aufje­stampelt en utjejrenzt. Sien Setje noh Woahrheit mott hee aum Enj mettem Lewe betohle. Dee Rede en Jedanke von dissem framden Ahmet sent schooninjsloos. Aus Tatoa (dee Tatoare sent een Nomadevoltj enne Stap em wieden Russlaunt), dee selfst fotjejoagt word en dem siene Rajchte jenohme worde, kloagt hee dee Menniste aun. Hee prachat ahn, dee Enlhets aus Mensche to akzeptiere, dee kratjt soo vel wet sent aus dee Menniste.
Schetjsole woare oppjerollt, Fehla benant en Jemeensaumtjeite en Unjascheede vonne tjristlije Uajemeend en kommunistischem Kolchos woare diskutieat.
Derksen siene Sproak ess maunchmol rajcht omstentlich en dee Jeschichte deelwies vewerrent. Daut mach uck doaraun lidje, daut dee Schriewa Original-Teene vonne Enl­hets zitieat.

Een dichta Romaun
Daut blifft een dichta Romaun met vele interessaunte Ertjantnisse.
Autorin: Maren Schamp-Wiebe

Leave a Comment

UA-51537283-2